Moc เล็กๆ นิทานสีน้ำเรื่อง"อะลาดินกับตะเกียงวิเศษ"
กาลครั้งหนึ่ง มีเด็กหนุ่มคนหนึ่งชื่ออะลาดิน
เค้าเป็นเด็กกำพร้า ฐานะยากจน มีอาชีพรับจ้างทุกอย่างแต่ก็ได้เงินมาน้อยนิด จึงต้องขโมยของเพื่อประทังชีวิต
อะลาดินมีเพื่อนคู่ใจคือ ลิง ชื่อเจ้ามังกี้ (monkey)
อะลาดิน : เกือบไปแล้วเรา วันนี้ได้แค่แอปเปิ้ล 2 ลูก แบ่งกันคนละลูกนะเจ้ามังกี้
มังกี้ : เจี๊ยก เจี๊ยก
อะลาดินไม่รู้ตัวเลยว่า มีชายเจ้าเล่ห์ แอบดูเค้าดูและเห็นการกระทำทุกอย่าง
และแล้วชายเจ้าเล่ห์ ก็ออกมาจากที่ซ่อน
ชายเจ้าเล่ห์ : ข้ามีงานชิ้นนึงให้เจ้าทำ เป็นงานที่ได้เงินเยอะ แล้วเจ้าจะสบายไปทั้งชาติ เจ้าจะรับทำไหม
อะลาดิน : จริงเหรอ.....เงินดีขนาดนั้นเชียว
ข้าจะทำ
ทั้ง 2 ขี่อูฐ ออกเดินทางมุ่งสู่ทะเลทรายอันเวิ้งว้าง
เวลาผ่านไปหลายวัน เมื่อถึงปากถ้ำแห่งหนึ่ง
ชายเจ้าเล่ห์บอกให้อะลาดินเข้าไปเอาตะเกียงที่อยู่ข้างใน
อะลาดินเข้าไปในถ้ำ พร้อม เจ้ามังกี้เพื่อนคู่ใจอย่างกล้าหาญ
และแล้ว เค้าก็พบตะเกียง แต่มีกับดักมากมายรายรอบตะเกียง
อะลาดิน : แย่แล้ว ทำไงดี มีแต่กับดักแล้วเราจะเอาตะเกียงได้อย่างไร
อะลาดินเดินรอบถ้ำ คิดหาวิธีเอาตะเกียง แล้วไปเหยียบพรมโดยไม่รู้ตัว
ทันใดนั้น พรมวิเศษได้ตื่นขึ้นมา
ข้าเป็นพรมวิเศษ เมื่อกี้เจ้ายืนบนตัวข้า และได้ทำให้ข้าตื่นจากนิทรา เพื่อเป็นการตอบแทน ข้าจะช่วยเจ้าเอาตะเกียงเอง
อะลาดินดีใจมาก
และพรมวิเศษพาอลาดินไปเอาตะเกียงได้อย่างปลอดภัย
เมื่อออกมานอกถ้ำ อะลาดินส่งตะเกียงให้ชายเจ้าเล่ห์ .....นี่ตะเกียง ไหนเงินของข้า อะลาดินบอก
แต่เมื่อชายเจ้าเล่ห์ได้รับตะเกียงมา ก็ใช้แส้จัดการรัดคออะลาดินทันที
เงินเรอะ...ไม่มีหรอก นี่ไงรางวัลสำหรับเจ้า ตายซะเถอะ
และต่อจากนี้ก็จะไม่มีใครรู้ว่าตะเกียงอยู่ในมือของข้า ว่ะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า
ชายเจ้าเล่ห์ก็จากไป ............
แต่ทว่า....... อะลาดินยังไม่ตาย หลังจากนั้น เค้าได้นั่งพรมวิเศษตามหาชายเจ้าเล่ห์อีกครั้ง
อะลาดิน : โหหหหหหห
สูงมากเลย จับดีๆนะเจ้ามังกี้อย่าให้ตกละ
และแล้ว....เค้าก็เจอชายเจ้าเล่ห์
แต่ทว่า....บัดนี้ชายเจ้าเลห์ได้ตายเสียแล้วเพราะตกลงไปในบ่อทรายดูด ทิ้งไว้เพียงตะเกียงและแส้ริมบ่อ
ถ้าเจ้าไม่ทรยศข้า เจ้าจะไม่เจอแบบนี้ อะลาดินพูด
อะลาดินนั่งพรมวิเศษอีกครั้ง คราวนี้เค้าได้ตะเกียงติดตัวไปด้วย
เมื่อถึงเมือง อะลาดินเอาตะเกียงออกมาดู
อะลาดิน : ตะเกียงนี่เก่าจัง ต้องขัดซะหน่อยสิ เผื่อขายได้ราคาดี
ทันทีที่เอามือถูตะเกียง ทันใดนั้นมียักษ์โผล่ออกมา
ข้าคือยักษ์ส้ม เป็นยักษ์วิเศษ เพื่อตอบแทนที่ท่านช่วยข้าออกจากตะเกียง ข้าจะให้พรท่าน 3 ข้อ
อลาดินจึงทบสอบขอพรข้อที่ 1 ......ข้าอยากได้ชุดใหม่
ยักษ์ส้ม : ได้เลย 5555 ปิ๊ง..... นี่เป็นชุดใหม่ล่าสุดจากเวอซาเช่ ชุดทองคำ
อะลาดิน : ข้าไม่เอาชุดนี้
อะลาดินขอเปลี่ยนชุดใหม่ จากยักษ์ส้ม
งั้น ชุดนี้ล่ะ
โอ้ววววววววววว ชุดนี้ใช่เลย อะลาดินร้องออกมาด้วยความดีใจ
พรข้อที่ 2 อะลาดินขอทรัพย์สมบัติมากมาย
และเอาสมบัติไปซื๊อบ้านใหม่ จากโครงการบ้านสีน้ำ
อะลาดิน : ข้าขอหลังใหญ่สุดในโครงการนะ
ได้เลยค่ะ ท่านอะลาดิน
อะลาดินได้บ้านใหญ่สมใจ แบบ Perfect Home
เมื่อมีทุกอย่างครบ ได้เวลาขอพรข้อสุดท้าย
บัดนี้...อะลาดินซาบซึ้งในบุญคุณยักษ์เป็นอย่างมาก
พรข้อที่3 จึงคิดจะปลดปล่อยยักษ์ส้มจากตะเกียงอะลาดิน : ข้าจะขอพรข้อสุดท้ายจากเจ้า
ยักษ์ส้ม : เชิญท่านขอได้เลย
แต่ทว่า...............
มีบุรุษนิรนามโผ่ลมา
ช้าก่อน ท่านอะลาดิน ข้ามีข้อเสนอ บุรุษทองคำกล่าว
อะลาดินให้ยักษ์กลับเข้าตะเกียง และพูดคุยกับบุรุษทองคำ
บุรุษทองคำ : ข้ามีเจ้าหญิงจากแคว้นทองคำให้ท่าน
บุรุษทองคำ : นอกจากเจ้าหญิงแล้ว ข้ายังมีของขวัญให้ท่านอีก1ชิ้นด้วย ยังไม่ได้แกะพลาสติกออกเลย แรปมาอย่างดีสวยแจ่ม กิ๊ง กิ๊ง ท่านรับไปสิ
อะลาดิน :
ทันทีที่อะลาดินแตะกล่องของขวัญ ก็มีพลังจากด้านมืดเข้ามาทันทีโดยที่ไม่รู้ตัว
อะลาดิน : ข้ารู้สีกถึงพลังบางอย่างที่ไหลเข้าสู่ตัวข้า มันช่างเป็นพลังที่ยิ่งใหญ่มหาศาล
หลังจากนั้น....................
อะลาดิน : ท่านต้องการสิ่งใดเป็นข้อแลกเปลี่ยน
บุรุษทองคำ : ข้าต้องการ....ซุบซิบ ซุบซิบ
อะลาดิน : ได้ ข้าจะทำตามที่ท่านต้องการ
อะลาดิน : บัดนี้ข้าต้องการขอพรข้อ 3 ซึ่งเป็นข้อสุดท้าย
ยักษ์ส้ม : ท่านด้องการสิ่งใด
อะลาดิน :
ข้าขอให้เจ้าอยู่ในตะเกียงตลอดไป อย่าได้ออกมาจนชั่วนิรันดร์ยักษ์ส้ม :
ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย............. 
หลังจากนั้น.............
ทุกคนก็อยู่กันอย่างมีความสุข
แต่.......ทว่า
Moc เล็กๆ นิทานสีน้ำเรื่อง"อะลาดินกับตะเกียงวิเศษ ภาค2 ตอนจบ" หลังจากที่ทุกคนมีความสุขอยู่ได้ไม่นาน
ยักษ์ส้ม : บัดนี้ถึงเวลาที่พวกเราต้องแก้แค้นกันแล้ว เราจะแบ่งงานกันทำ
ยักษ์แดง...เจ้าจงไปกวาดต้อนผู้คนมาเป็นทาสให้หมดสิ้น อย่าให้รอดแม้แต่คนเดียว
ยักษ์ขาว...เจ้าจงไปกวาดต้อนสัตว์เลี้ยงของพวกมันมา อย่าให้เหลือแม้แต่ตัวเดียว
ส่วนข้าจะไปเอาสมบัติเอง ว่ะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า
ยักษ์แดง ยักษ์ขาว ตามข้ามา
สมบัติของข้า ว่ะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า
พวกเจ้ารีบๆเดิน อย่าโอ้เอ้ เจ้าพวกทาส ฮ่า ฮ่า ฮ่า
ฝูงสัตว์ของพวกข้า เท่านี้พวกเราก็มีกินไปอีกนาน ฮ่า ฮ่า ฮ่า
บุรุษทองคำ : มีอะไรเกิดขึ้นรึ
อะลาดิน : แย่แล้ว ท่านบุรุษทองคำ บัดนี้ยักษ์ในตะเกียงได้ออกมาอาละวาด ปล้นทรัพย์สินเงินทอง กวาดต้อนผู้คน สัตว์เลี้ยงไปเป็นทาส
บุรุษทองคำ : เจ้ายักษ์ส้มและพรรคพวกช่างมีฤทธิ์เดชร้ายกาจนัก เจ้าอย่ากังวล เราจะไปขอคำปรึกษาจากพระราชาที่แคว้นทองคำกัน
บุรุษทองคำได้เล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นให้พระราชาฟัง
พระราชา : ข้าไม่อาจช่วยเจ้าได้ พวกเจ้าจงรีบไปหาพ่อมดเขียว เค้าจะช่วยเจ้าได้อย่างแน่นอน
อะลาดินและบุรุษทองคำนั่งพรมวิเศษไปหาพ่อมดเขียวอย่างรวดเร็ว
พ่อมดเขียว : พวกเจ้าต้องการสิ่งใดจึงมาหาข้า
อะลาดินและบุรุษทองคำได้เล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นพ่อมดเขียวให้ฟัง
เมื่อได้ฟังเหตุการณ์ทั้งหมด พ่อมดเขียวจึงมอบขวดวิเศษดูดวิญญาณให้บุรุษทองคำ
พ่อมดเขียว : นี่คือขวดวิเศษดูดวิญญาณ เพียงแค่เจ้าเรียกชื่อ.........และถ้าคนๆนั้นขานรับก็จะถูกดูดเข้ามาในขวดทันที
พวกข้าขอบคุณท่านมากท่านพ่อมดเขียว
อะลาดินและบุรุษทองคำนั่งพรมวิเศษกลับด้วยความดีใจ
บุรุษทองคำ : เราต้องทดสอบดูว่าขวดนี้ใช้ได้จริงรึเปล่า เพราะเจ้ายักษ์ส้มและพรรคพวกฤทธิ์เดชร้ายกาจนัก
อะลาดิน : ท่านจะทดสอบอย่างไร
บุรุษทองคำ : ข้ามีวิธี หึ หึ หึ
Calla
สวบบบบบบบบบบบบ........
บุรุษทองคำ : ขวดนี้ใช้ได้จริงๆ แต่เพื่อความไม่ประมาทขอทดสอบอีกครั้งละกัน
ลอร์ดพัมพ์กิ้น....หมอเอ่ย
สวบบบบบบบบบบบ.............
บุรุษทองคำและอะลาดินดีใจเป็นอันมาก
บุรุษทองคำ : คราวนี้แหละเจ้ายักษ์ส้มกับพวกเสร็จข้าแน่นอน
ยักษ์ส้ม ยักษ์แดง ยักษ์ขาว.....ยักษ์ส้ม : ไหน.....ใครบังอาจเรียกชื่อข้า
ยักษ์แดง-ยักษ์ขาว : ใครเรียกข้า
สวบบบบบบบ......
บุรุษทองคำร้องออกมาด้วยความดีใจ ในที่สุดข้าก็จับพวกเจ้าได้ ฮ่า ฮ่า ฮ่า จงอยู่ในขวดตลอดไปเถอะ
ทันใดนั้นเอง ก็มีเสียงดังมาจากในขวด ....... ท่านบุรุษทองคำ...
หือออออออออออออออออ...........ใครกันเรียกข้า บุรุษทองคำขานรับโดยไม่ได้ตั้งใจ
สวบบบบบบบบ.......
อะลาดินและเจ้าหญิงรีบเข้ามาเก็บขวดอย่างรวดเร็ว....
เจ้าหญิง : ท่านจงรีบเอาฝาปิดขวดโดยเร็ว ที่เกิดเหตุการณ์เช่นนี้เพราะท่านบุรุษทองคำไม่ได้ปิดฝาขวด
อะลาดิน : โอเค. น้องหญิง
เจ้าหญิง : เราต้องนำขวดนี้ไปซ่อนในที่ๆไม่มีใครค้นพบ
อะลาดิน : ข้ามีที่ซ่อน
อะลาดินและเจ้าหญิงนั่งพรมวิเศษอย่างรวดเร็ว
พรมได้หยุดที่ปากถ้ำ ทั้ง2เข้าไปในถ้ำ อะลาดินวางขวดไว้แทนตะเกียง
ทั้ง2ออกมาจากถ้ำ และช่วยกันเอาก้อนหินและใบไม้มาปิดปากถ้ำ......
คราวนี้ก็จะไม่มีใครเจอขวดวิเศษดูดวิญญาณอีก อะลาดินพูดออกมาด้วยความโล่งใจ
อะลาดินและเจ้าหญิง ได้เล่าเหตุการณ์ให้พระราชาฟัง
อาละดิน : หลังจากจัดการยักษ์แล้ว ท่านบุรุษทองคำได้หายไปพร้อมกับขวดดูดวิญญาณ ข้าและเจ้าหญิงเสียใจมาก
พราะราชา : น่าเสียใจเหลือเกิน
แต่พวกเจ้าทำดีมากในเมื่อบุรุษทองคำได้หายตัวไป ......บัดนี้ข้าก็แก่ชราแล้ว ข้าจะยกเมืองให้และแต่งตั้งให้เจ้าเป็นพระราชาแทนข้า
อะลาดินได้เป็นพระราชา เจ้าหญิงได้เป็นพระราชินี ทุกคนอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข
ในขวด.......
